روند تحولات سوریه در این هفت سال درگیری نفس‌گیر در بین دو مرحله نظامی و سیاسی در نوسان بوده است[...]

مقدمه: در دنیای معاصر، عربستان مهم‌ترین منبع تکوین و صدور وهابیت و سلفی‌گری به دنیای اسلام است. اندیشه وهابیت مهم‌ترین زمینه تکفیر در میان مسلمانان را در دو سده اخیر فراهم آورده است. عربستان یکی از کارگزاران جنگ برای سازماندهی گروه‌های ایدئولوژیک با رویکرد تکفیری محسوب می‌شود. گروه‌های تکفیری که از سوی عربستان مورد حمایت اقتصادی، ایدئولوژیک و تسلیحاتی قرار می‌گیرند علت اصلی بی‌ثباتی سیاسی در عراق و سوریه هستند. (۱) عربستان از همان آغاز، دو هدف کلیدی را دنبال کرده است: ارتقای ارزش‌های وهابی در منطقه و جهان اسلام، بنیان نهادن فرهنگ اطاعت کورکورانه از سلطان و اجزای حکومت در کشور. دنبال کردن اهداف دوگانه به ویژه اشاعه ارزش‌های وهابی در راس سیاست‌های منطقه‌ای عربستان سعودی قرار دارد. امروزه امنیت برای رهبران سعودی تعریفی متفاوت یافته است. سیاست‌های تدافعی برای تضمین امنیت، جای خود را به خط مشی‌های تهاجمی داده است. عربستان منبع اصلی و حیات‌دهنده افراط‌گرایی و مدافع اصلی محافظه‌کاری در منطقه است. (۲ ) بدین ترتیب با این زمینه و چارچوب، عربستان سعی دارد در تحولات کشورهای منطقه نقش بازی کند و آنها را با منافع امنیتی و هویتی خود سازگار سازد. حمایت از گروه‌های تروریستی و تکفیری در منطقه غرب آسیا نیز در چارچوب همین سیاست تبیین می‌شود. به موازات تشدید بحران در سوریه و در کنار نام گروه‌های سلفی گوناگون، نام داعش بیشتر به گوش می‌خورد. پشتوانه اصلی این گروه‌ها، کشورهای عربی به ویژه عربستان است. این کشور علی‌رغم انکار رسمی و حتی اعلام فاصله‌گیری، به اشکال مختلف از آنها حمایت می‌کند. در پاسخ به این سوال که چرا عربستان در عراق و سوریه، سیاست حمایت از گروه‌های تکفیری و تروریستی را در پیش گرفته است؟ این فرضیه مطرح است که عربستان از دو نظام حاکم بر عراق و سوریه و نقش مثبت ایران در تحولات این کشورها ناراضی است و به همین خاطر، با حمایت از گروه‌های تکفیری و بعثی سعی می‌کند امنیت این کشورها را به هم زده و شرایط را به نفع خود رقم بزند. بنابراین سعی می‌کند این گروه‌ها را مورد حمایت مالی، سیاسی، اطلاعاتی و اعتقادی قرار دهد.